 |
| klik hier voor de bron van de foto |
Dit is een bericht speciaal voor de kinderen. Lekker voorlezen dus! Voordat je begint met lezen wil ik je even wijzen op mijn facebookpagina, waar een give-away bezig is. Je kunt nog tot maandag meedoen aan de race voor een schtakistboekje. Kom je straks even langs? Kun je meteen een reactie op het voorleesverhaal achterlaten. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt!
Ga er maar eens lekker voor zitten, want je leert vandaag een nieuw kind kennen. Ze heet Molly. Molly kan jou helpen, als je ergens mee zit. Want Molly kent heel veel kinderen die ook ergens mee zitten. En jij krijgt te horen hoe ze dat hebben opgelost. Zodat jij dat misschien ook kan gebruiken. Voor jezelf, of voor iemand anders. Ik ga niet teveel over haar vertellen, je leert haar vanzelf kennen.
Ze doet erg haar best om op de stoep te blijven letten. Dat is moeilijk hoor, als je zo'n haast hebt. Haar blonde vlecht hupt op en neer op haar schouder. Ze veegt wat haren weg uit haar gezicht. Het lijkt wel een feestfonteintje in haar buik! Met oranje limonade. Ze huppelt ze een stukje, dan rent ze weer een stuk. Nog een keer de hoek om en dan is ze er. Ze gooit de rode deur open en kijkt de wachtkamer in. Niemand. Mooi!
De groene deur staat open. Ah, daar zit ze. 'Mama, mama!' Mama kijkt op van haar werktafel. 'Hee, liefje! Wat is er met jou? Je wangen zijn helemaal rood!' Molly haalt even diep adem en gooit het eruit. 'Ik zit volgend jaar bij Juf Jet in de klas!' 'Oh, echt meisje? Wat fijn voor je!' 'Ja, ja en weet je? Meggie ook. En Raf!' 'Ha ha, je hebt zelfs tranen in je ogen! Ben je zo blij?' 'Blij? Nee ik ben niet blij, ik ben superduperblij!' Mama rolt haar stoel naar achter. Molly rent naar haar moeder en slaat haar armen om haar nek. Ze geeft wel 14 kussen op haar wang. 'Dit wordt de beste tijd van mijn leven!' Mama lacht. Mama lacht altijd. Bijna altijd, behalve soms. 'Dat heet extatisch. Eks-ta-ties. Je bent extatisch lieve schat.' En ze geeft een dikke kus op Molly's neus.
'Woehoe, ik ben extatisch!' roept Molly wanneer ze Raf ziet en ze vliegt op hem af met haar armen wijd. Maar als ze zijn gezicht ziet stopt ze meteen. Zijn mondhoeken hangen naar beneden en hij heeft een frons tussen zijn ogen. 'Huh, jij bent niet extatisch volgens mij.' 'Nee' bromt Raf terwijl de tranen in zijn ogen schieten. 'Maar jij gaat toch ook naar juf Jet?' 'Ja, en weet je wie nog meer? Ako!' Molly schrikt van wat ze ziet. Het lijkt wel of het bliksemt in de ogen van Raf! 'Ako. Dat stomme rotjoch. Die me altijd in de weg zit. Ik wil dat niet. Ik wil naar een andere klas.' Molly voelt het extatische uit haar wegglijden en ze legt een arm om de schouder van Raf. Stel je voor, denkt ze, dat Raf er volgend jaar niet bij is. Ze zit al vanaf de peuters bij hem in de klas...
'Opa, hoe doe jij dat eigenlijk?' De boswandeling met opa is perfect voor moeilijke vragen als deze. 'Wat Mollemeis?' vraagt opa terwijl Molly een prachtbesje uit de struik plukt. 'Nou, als er iemand is die je niet leuk vindt. En die komt bij je in de klas. Of nouja, bij jou bijvoorbeeld bij je in je tennisteam.' 'Oh, dat!' Intussen pakt hij het besje uit Molly's hand. Molly ziet weer een mooi besje. Maar als ze het wilt plukken houdt opa haar tegen.
'Mollemeis, het is eigenlijk een beetje hetzelfde als met deze besjes. Toen ik een jongetje was plukte ik ze ook eens. Tot ik zag dat een ander kind er heel ziek van werd. Gelukkig liep het allemaal goed af. Ik wilde toen dat de boswachter alle besjes uit het bos zou halen. Maar de boswachter vertelde me dat er over de hele wereld giftige besjes waren. En dat ik gewoon moest leren om er vanaf te blijven.' 'Oh ja' zei Molly, 'want als je dat als kind al kan, heb je het als groot mens veel makkelijker! Eigenlijk is het een soort cadeautje. Maar dan om van te leren.'
'Mollemeis, het is eigenlijk een beetje hetzelfde als met deze besjes. Toen ik een jongetje was plukte ik ze ook eens. Tot ik zag dat een ander kind er heel ziek van werd. Gelukkig liep het allemaal goed af. Ik wilde toen dat de boswachter alle besjes uit het bos zou halen. Maar de boswachter vertelde me dat er over de hele wereld giftige besjes waren. En dat ik gewoon moest leren om er vanaf te blijven.' 'Oh ja' zei Molly, 'want als je dat als kind al kan, heb je het als groot mens veel makkelijker! Eigenlijk is het een soort cadeautje. Maar dan om van te leren.'
'Woehoe, ik ben extatisch!' roept Molly wanneer ze Raf ziet en ze vliegt op hem af met haar armen wijd. Zijn mondhoeken hangen nog steeds naar beneden en zijn frons is nog dieper geworden. 'En jij mag ook extatisch worden! Want weet je wie nog meer naar juf Jet gaat? Ako! En daardoor heb je een leercadeautje gekregen! Net als opa met zijn besjes!' Ze pakt Rafs handen vast en begint te huppelen. Haar ogen schitteren. Raf kijkt nu wel heel vreemd uit zijn ogen. Is Molly soms een beetje gek geworden ofzo? Molly lacht.
'Nou kijk, de hele wereld zit vol met Ako's. Misschien heten ze soms wel anders, maar je komt in je leven nog wel meer kinderen of grote mensen tegen die net zo stom zijn als Ako. En als je dan nu al leert hoe je ermee om moet gaan, is dat later een makkie. Ha ha, fijn hè? Dus je moet maar gewoon bij mij in de klas blijven.' Raf pakt Molly's handen vast. Er verschijnt voorzichtig een lach op zijn gezicht en de frons is verdwenen. 'Volgend jaar naar juf Jet. Met Ako erbij!' roept hij. En samen dansen ze de straat door.
'Nou kijk, de hele wereld zit vol met Ako's. Misschien heten ze soms wel anders, maar je komt in je leven nog wel meer kinderen of grote mensen tegen die net zo stom zijn als Ako. En als je dan nu al leert hoe je ermee om moet gaan, is dat later een makkie. Ha ha, fijn hè? Dus je moet maar gewoon bij mij in de klas blijven.' Raf pakt Molly's handen vast. Er verschijnt voorzichtig een lach op zijn gezicht en de frons is verdwenen. 'Volgend jaar naar juf Jet. Met Ako erbij!' roept hij. En samen dansen ze de straat door.
