verhuisd

Ekkomi's blog is verhuisd. 

Ik vind het heel leuk als je langskomt op www.ekkomi.nl/blog. 

Tot daar!

schatgraven in de Educare

Ken je het blad de Educare al? Sinds een paar jaar ben ik er lid van, het is een blad vol inspiratie voor ouders, leerkrachten en iedereen die met kinderen werkt. Het gaat vooral om het zoeken naar manieren om kinderen op een prettige manier te laten worden wie ze zijn. Maar ook hoe je goed contact met kinderen kunt krijgen en bergen met ideeën om met kinderen te gaan doen, binnen of buiten. Bere-interessant dus, dat snap je.

Sinds iets meer dan een jaar ben ik niet alleen een trouwe lezer van dit heerlijke tijdschrift, maar schrijf ik er ook voor. Het katern, de vier midden-pagina's, zijn van mijn hand. Alleen de tekst dan hoor, de eer voor de plaatjes gaat weer naar een aantal anderen. En het is steeds weer een genot om de Educare in de brievenbus te krijgen, het plastic eraf te scheuren en te zien hoe mijn artikelen er 'ín het echt' uitzien. Best trots ben ik erop! Kijk maar eens:

Daar word je vast nieuwsgierig van! Toch? Voor een linkje naar het nieuwste katern, van jan 2013, moet je hier maar eens klikken. Alle andere katernen kun je hier vinden. Maar als ik je een goede raad mag geven: word gewoon lid van dit blad, of vraag op zijn minst een proefnummer aan! Dan zie je vanzelf dat dit echt iets voor jou is. En kom ook eens langs op facebook, daar heb ik allerlei leuke dingen voor je klaarstaan.

eigenwijsjes

Steeds vaker kom ik ze tegen: heel veel gezinnen hebben ze thuis en op de scholen waar ik kom liggen ze in het laatje van de juf of meester: de Eigenwijsjes. Tegelijkertijd merk ik dat ze nog veel effectiever ingezet kunnen worden. Hoe? Dat lees je hieronder.

Voor wie de Eigenwijsjes nog niet kent, eerst een korte uitleg: een doosje met 52 kaartjes. Op ieder kaartje staat een krachtig zinnetje Het zinnetje is een korte wijze boodschap aan het kind. Bewust geschreven in de ik-vorm, zodat het kind de zin meteen van zichzelf kan maken. Deze zin kun je in gedachte te houden en geeft kracht. En ook aan de beelddenkers is gedacht, want bij iedere zin staat een bijpassend plaatje. En ik merk dat vooral kinderen daar érg van gecharmeerd zijn. Bovendien helpt dit om het zinnetje beter te onthouden.

Voorbeelden van zinnen zijn:'Ik mag verdrietig zijn', 'Ik kies mijn eigen weg 'Ik mag hulp vragen' en 'Ik verander wat ik anders wil.' Zoals je leest zijn de boodschappen troostend, steundend, positief geformuleerd en divers. En dat zit dus allemaal in één doosje voor een tientje. Het leuke is, dat de gebruiksmogelijkheden ook ontzettend divers zijn. Nóg meer waar voor een tientje. Ha, dat willen we wel toch?

Met groepen, bijvoorbeeld in een klas of een gezin:

• Trek (blind) een Eigenwijsje van de dag of week, per persoon verschillend of voor de hele groep dezelfde.
• Bespreek gedurende de dag of week het Eigenwijsje : wanneer zag je het vandaag, waarbij heeft het je geholpen, wanneer had je eraan willen denken,...
• Bedenk samen of alleen een (strip)verhaaltje bij het Eigenwijsje .
• Maak samen of alleen een tekening bij het Eigenwijsje .
• Trek er (blind) één voor iemand anders in de groep.
• Kies een Eigenwijsje als gespreksstarter voor een lastig onderwerp.
• Kies er één uit en geef die aan iemand bij wie die past.
• Trek er (blind) één  en noem iemand die nu niet in de groep zit die je het toewenst.
• Leg de Eigenwijsjes klaar, zodat ieder kind er één kan trekken als hij daar behoefte aan heeft.

Eén op één, bijvoorbeeld in de coachpraktijk, de logopedist of bij RT:

• Kies een Eigenwijsje uit die op dit moment bij je past.
• Kies als volwassene een stapel Eigenwijsjes speciaal voor het kind laat hem kiezen welk eigenwijsje op dit moment kan helpen.
• Kies als volwassene een stapel Eigenwijsjes speciaal voor het kind en laat hem blind trekken.
• Kies een Eigenwijsje als gespreksstarter voor een lastig onderwerp.
• Kies een Eigenwijsje voor elkaar.

Dus ja, zó eenvoudig, maar o zo doeltreffend! Wanneer je de Eigenwijsjes optimaal gebruikt bevorderen ze de autonomie, stimuleren weerbaarheid, maken een hoop bespreekbaar, dragen bij aan tolerantie en geven de verantwoordelijkhied terug aan het kind. Ze doen dus een hoop. Het zou me niets verbazen als jij nog meer gebruik-suggesties hebt. Is dat zo? Deel ze dan NU op mijn facebookpagina. Zo kunnen anderen er ook van profiteren. Dan zie ik je daar wel, hè?!

vallende blaadjes

Kindermassagetijd!

 

Voor wie nieuw is op mijn blog, hier (klik) kun je allerlei informatie over kindermassage vinden. Het gaat er in ieder geval om dat je een verhaaltje voorleest en tegelijkertijd je kind masseert. Of misschien nog wel leuker: dat je kinderen elkaar laat masseren, in de klas bijvoorbeeld. En dat doe je gewoon over de kleren heen. Misschien vinden ze het even raar, maar je zult zien dat de meesten het uiteindeijk heel prettig vinden.

bron illustratie: deviantart
 

Hier vlakbij is een bos, een prachtig bos. Midden in het bos staat een grote boom met een dikke stam en hele diepe wortels. Ken je die?

De boom had wel honderd takken. Daar was hij trots op, hij had er zijn leven lang voor gespaard.

Aan elke tak zaten wel honderd blaadjes. In de prachtigste kleuren groen. Daar was Boom trots op. Hij had er de hele zomer voor gespaard.Hij sprak met zichzelf af dat hij ze altijd vast zou houden.

Maar het werd herfst. De blaadjes werden nog mooier oranje, bruin en geel. Het begon te waaien.

En te regenen. Het boompje dacht alleen maar: 'Vasthouden die prachtige blaadjes, vasthouden'. En ja hoor. Toen de bui afgelopen was had hij al zijn blaadjes nog. Hij was apetrots.

Maar het was nog steeds herfst. En je weet wat er in de herfst altijd met blaadjes gebeurt. Ook bij dit boompje. Want oop een dag hoorde hij 'Oh, help help!'Een blaadje viel naar beneden. Boom wilde het vasthouden, maar het lukte niet. Hij was verdrietig.

Maar wat voelde hij daar, precies op de plaats waar het blaadje eerst zat? Er begon iets te kriebelen. Was dat nou een nieuw knopje?

En weer hoorde hij 'Help help!' Een ander blaadje viel naar beneden. Boompwilde het vasthouden, maar het lukte niet. Weer was Boom verdrietig.

Maar wat voelde hij weer, precies op de plaats waar het blaadje eerst zat?  Er begon iets te kriebelen. Oja, want steeds als er een blaadje afvalt, kan er een nieuw knopje komen!

En nu vielen alle blaadjes tegelijk.

En daarna voelde Boom allemaal nieuwe knopjes. Hij wist dat de knopjes ooit weer uit zouden komen. Nu mocht hij even uitrusten van het harde werken. Hij was klaar voor de herfst. Fijne herfst, Boom!

boekenpareltjesavond

Tot onze grote spijt moeten we de Boekenpareltjes-avond uitstellen. Wij zijn ervan overtuigd dat deze avond beter tot zijn recht komt bij meer aanmeldingen, zodat er veel interactie en herkenning tussen de deelnemers ontstaat. Binnenkort prikken we een nieuwe avond. Deel je ons enthousiasme? Hou dan de agenda, facebookpagina of twitter in de gaten. En zegt het voort!

 

Kinderboekenweek! Maar hoe zit het eigenlijk met de boeken over kinderen? De boeken voor de ouders?

Het wemelt van de opvoedboeken. In de vele gesprekken met ouders in de winkel bij Quist bespeurden ze dat ouders soms niet weten waar ze het zoeken moeten. In de kindercoachpraktijk Ekkomi merkte ik dezelfde behoefte op. Daarom bespreek ik regelmatig een boekenpareltje hier op mijn blog. We bundelen we onze krachten in een boekenpareltjes-avond.

Wij presenteren dan een mooie selectie boekenpareltjes, met de inhoud :

• emoties
• praten met je kind
• rust kunnen vinden
• dyslexie
• hooggevoeligheid
• slapen

Ik geef advies en laat je met al je zintuigen de principes van de boeken beleven. Het belooft een interactieve avond te worden, waarna je thuis praktisch aan de slag kunt.

Dit alles vindt plaats in het sfeervolle café Helene, onder het genot van koffie en een stukje zalige taart. Na afloop drinken we een glas wijn. Dan is ook nog ruimte voor het aanschaffen van de besproken boeken en individuele vragen aan de mij.

 Deze avond kost €12,50 koffie, taart en wijn inbegrepen. Kaartjes zijn te koop bij Quist, Fortuinstraat 24, 4611 NP Bergen op Zoom. Reserveren kan ook via mail: matty@ekkomi.nl. Ik vind het leuk als je dit berichtje doorstuurt naar anderen geïnteresseerden. Je kunt ook eens op mijn facebook-pagina kijken en liken. Dan krijg je een paar keer per week een leuke link, quote of tip in je tijdlijn.

 

rozen voor de juf

Dit is weer een bericht speciaal voor de kinderen. Een voorleesverhaal. Roep ze er maar bij!

Ken je Molly al? Molly kan jou helpen, als je ergens mee zit. Want Molly kent heel veel kinderen die ook ergens mee zitten. En jij krijgt te horen hoe ze dat hebben opgelost. Zodat jij dat misschien ook kan gebruiken. Voor jezelf, of voor iemand anders. Molly heeft ook al een ander verhaaltje. Dat kun je hier lezen.
 

‘Goedemorgen juf Jet!’ ‘Goedemorgen Molly. ‘Is Meg al in de klas?’ “Nou kijk maar even, dan zie je het vanzelf.’ Meggie’s plek is nog leeg. Maar als ze door het raam van de klas naar buiten kijkt ziet ze Meggie aan komen lopen. Ze kijkt verdrietig. En boos zelfs een beetje. Haar papa heeft zijn hand op haar rug en een frons tussen zijn ogen. Als Meggie de juf een hand geeft bij de deur, ziet Molly dat de juf heel erg naar Meggie’s gezicht kijkt. Maar ze zegt er niks over. 'Wat heb jij daar mooie rozen in je haar! ’Juf Jet is dol op rozen. Dat weet Molly wel, want ze draagt bijna elke dag wel iets met rozen. Net als haar beste vriendin trouwens. Vandaag dus in haar haar. Meggie gaat zitten. Er kan nog geen lachje vanaf. Ze zegt niks en kijkt naar haar tafel. De juf doet de deur dicht en ze gaan aan het werk.

 ‘Meg, wat is er? Je kijkt verdrietig en je zegt helemaal niks.’ vraagt Molly als ze in de pauze naar buiten lopen.  Meggie zucht. Molly weet dat Meggie het wel zal vertellen daarom wacht ze rustig af terwijl ze naast haar loopt. En jahoor... Na een paar zuchten kijkt Meggie haar aan. Met grote traanogen. ‘Ik weet het eigenijk niet Mol. Maar ik heb altijd zo’n buikpijn in de ochtend.’ ‘Maar je weet niet hoe dat komt?’ 'Nee , ik weet niet hoe dat komt. Ik weet wel dat het alleen op schooldagen is.’ Daar komt juf Jet net aan. 'Hee, Meggie, mag ik je wat vragen over wat ik je net hoorde zeggen?’ ‘Wat dan?’ ‘Je vertelde net dat je zo'n pijn in je buik hebt. Kun je mij vertellen hoe die pijn eruit ziet?' Meggie kijkt  haar juf met een gek gezicht aan. 'Maar ik voel het alleen maar. Ik zie het niet hoor!' 'Nee, dat weet ik wel. Maar als je het wel kon zien, hoe zou het er dan uizien?' 

'Begin maar eens met aanwijzen waar je het voelt. ' Meggie wijst naar een plekje op haar buik. Als de juf daarna vraagt hoe groot het is en welke kleur en vorm het heeft  vertelt Meggie van alles over de buikpijn. En de juf blijft er vragen over stellen. ‘Jee, Meg dat je dat zo goed weet! ’zegt Molly als  ze naar binnen lopen. 'Ja, nou hè!' zegt Meggie met een voorzichtig lachje.

Onder het werken gaat de juf bij Meggie aan tafel zitten. Ze zitten zacht met elkaar te praten. Als juf wegloopt ziet Molly ziet dat Meggie haar kleurpotloden pakt. Ze tekent met het  puntje van haar tong uit haar mond een prachtige rode roos. Ze is er best lang mee bezig maar de juf zegt er niets van als ze langsloopt. ‘Ik vind hem echt heel mooi’ zegt Molly terwijl ze naar de rekenkast loopt. Meggie kijkt haar glunderend aan. ‘Ja hè. Deze roos komt  in mijn buik. Op de plek van mijn pijn.' ‘Maar waar is je pijn dan?' ‘Die heb ik samen met de juf weggegooid. Daarna heb ik het plekje gepoetst en nu kan deze roos er dus in.’ Molly vindt het best een beetje raar. Maar ach, wat maakt dat uit. Als het Meggie maar helpt.

‘Goedemorgen juf Jet!’ ‘Goedemorgen Molly.' ‘Is Meg al in de klas?’ “Nou kijk maar even, dan zie je het vanzelf.’ Meggie zit op haar plekje naar haar tekening te kijken. Op het bureau van de juf staat een vaasje met rozen. Zelfgemaakt. Die kunnen maar van één iemand zijn.

begin bij jezelf

illustratie: http://www.nieuwwij.nl/

Toegegeven, ik hou me weinig bezig met politiek. Natuurlijk ga ik stemmen en weet ik in grote lijnen waar partijen voor staan. Maar bij lijsttrekkersdebatten zap ik door. Er komt stiekem toch genoeg voorbij om te beoordelen dat dat niet aan mij besteed is.

Als mensen een discussie met elkaar hebben, kan ik bijna niet anders dan mijn hoe-communiceer-je-met-elkaar-oren opzetten en let ik erop of iedere spreker het bij zichzelf houdt door te benoemen wat

• hij waarneemt
• dat met hem doet, waar het hem raakt
• hij nodig heeft
• hij kan bieden

Ik hoor volwassenen elkaar beschuldigen van allerlei zaken, ik zie dat ze met vingers naar elkaar wijzen. Ik raak er mistroostig van. Zijn dit nou de bestuurders van ons land, onze rolmodellen? Ik zou graag zien dat de mensen die ons land besturen zichzelf als rolmodellen presenteren, ook in de communicatie met elkaar. Dat ze het in discussies of debatten bij zichzelf houden. Elkaar uit laten spreken en op elkaars vragen reageren. Dat ze de inhoud van hun verkiezingsprogramma's, hun plannen aan ons laten horen.

Wat kan ik bijdragen? Nou, ja, ehh.. Ik kan ervoor zorgen dat de kinderen bij mij in de klas en de praktijk de communicatie-vaardigheden kennen. Ik kan ze het goede voorbeeld geven in de hoop dat ze mij volgen. En misschien komt het dan toch alemaal nog best goed. Toch in ieder geval over een jaartje of twintig, dertig... Maar dat is toch alvast een stap in de goede richting! Doe je mee? Met je kinderen thuis of in de klas?