boekenpareltjesavond

Tot onze grote spijt moeten we de Boekenpareltjes-avond uitstellen. Wij zijn ervan overtuigd dat deze avond beter tot zijn recht komt bij meer aanmeldingen, zodat er veel interactie en herkenning tussen de deelnemers ontstaat. Binnenkort prikken we een nieuwe avond. Deel je ons enthousiasme? Hou dan de agenda, facebookpagina of twitter in de gaten. En zegt het voort!

 

Kinderboekenweek! Maar hoe zit het eigenlijk met de boeken over kinderen? De boeken voor de ouders?

Het wemelt van de opvoedboeken. In de vele gesprekken met ouders in de winkel bij Quist bespeurden ze dat ouders soms niet weten waar ze het zoeken moeten. In de kindercoachpraktijk Ekkomi merkte ik dezelfde behoefte op. Daarom bespreek ik regelmatig een boekenpareltje hier op mijn blog. We bundelen we onze krachten in een boekenpareltjes-avond.

Wij presenteren dan een mooie selectie boekenpareltjes, met de inhoud :

• emoties
• praten met je kind
• rust kunnen vinden
• dyslexie
• hooggevoeligheid
• slapen

Ik geef advies en laat je met al je zintuigen de principes van de boeken beleven. Het belooft een interactieve avond te worden, waarna je thuis praktisch aan de slag kunt.

Dit alles vindt plaats in het sfeervolle café Helene, onder het genot van koffie en een stukje zalige taart. Na afloop drinken we een glas wijn. Dan is ook nog ruimte voor het aanschaffen van de besproken boeken en individuele vragen aan de mij.

 Deze avond kost €12,50 koffie, taart en wijn inbegrepen. Kaartjes zijn te koop bij Quist, Fortuinstraat 24, 4611 NP Bergen op Zoom. Reserveren kan ook via mail: matty@ekkomi.nl. Ik vind het leuk als je dit berichtje doorstuurt naar anderen geïnteresseerden. Je kunt ook eens op mijn facebook-pagina kijken en liken. Dan krijg je een paar keer per week een leuke link, quote of tip in je tijdlijn.

 

rozen voor de juf

Dit is weer een bericht speciaal voor de kinderen. Een voorleesverhaal. Roep ze er maar bij!

Ken je Molly al? Molly kan jou helpen, als je ergens mee zit. Want Molly kent heel veel kinderen die ook ergens mee zitten. En jij krijgt te horen hoe ze dat hebben opgelost. Zodat jij dat misschien ook kan gebruiken. Voor jezelf, of voor iemand anders. Molly heeft ook al een ander verhaaltje. Dat kun je hier lezen.
 

‘Goedemorgen juf Jet!’ ‘Goedemorgen Molly. ‘Is Meg al in de klas?’ “Nou kijk maar even, dan zie je het vanzelf.’ Meggie’s plek is nog leeg. Maar als ze door het raam van de klas naar buiten kijkt ziet ze Meggie aan komen lopen. Ze kijkt verdrietig. En boos zelfs een beetje. Haar papa heeft zijn hand op haar rug en een frons tussen zijn ogen. Als Meggie de juf een hand geeft bij de deur, ziet Molly dat de juf heel erg naar Meggie’s gezicht kijkt. Maar ze zegt er niks over. 'Wat heb jij daar mooie rozen in je haar! ’Juf Jet is dol op rozen. Dat weet Molly wel, want ze draagt bijna elke dag wel iets met rozen. Net als haar beste vriendin trouwens. Vandaag dus in haar haar. Meggie gaat zitten. Er kan nog geen lachje vanaf. Ze zegt niks en kijkt naar haar tafel. De juf doet de deur dicht en ze gaan aan het werk.

 ‘Meg, wat is er? Je kijkt verdrietig en je zegt helemaal niks.’ vraagt Molly als ze in de pauze naar buiten lopen.  Meggie zucht. Molly weet dat Meggie het wel zal vertellen daarom wacht ze rustig af terwijl ze naast haar loopt. En jahoor... Na een paar zuchten kijkt Meggie haar aan. Met grote traanogen. ‘Ik weet het eigenijk niet Mol. Maar ik heb altijd zo’n buikpijn in de ochtend.’ ‘Maar je weet niet hoe dat komt?’ 'Nee , ik weet niet hoe dat komt. Ik weet wel dat het alleen op schooldagen is.’ Daar komt juf Jet net aan. 'Hee, Meggie, mag ik je wat vragen over wat ik je net hoorde zeggen?’ ‘Wat dan?’ ‘Je vertelde net dat je zo'n pijn in je buik hebt. Kun je mij vertellen hoe die pijn eruit ziet?' Meggie kijkt  haar juf met een gek gezicht aan. 'Maar ik voel het alleen maar. Ik zie het niet hoor!' 'Nee, dat weet ik wel. Maar als je het wel kon zien, hoe zou het er dan uizien?' 

'Begin maar eens met aanwijzen waar je het voelt. ' Meggie wijst naar een plekje op haar buik. Als de juf daarna vraagt hoe groot het is en welke kleur en vorm het heeft  vertelt Meggie van alles over de buikpijn. En de juf blijft er vragen over stellen. ‘Jee, Meg dat je dat zo goed weet! ’zegt Molly als  ze naar binnen lopen. 'Ja, nou hè!' zegt Meggie met een voorzichtig lachje.

Onder het werken gaat de juf bij Meggie aan tafel zitten. Ze zitten zacht met elkaar te praten. Als juf wegloopt ziet Molly ziet dat Meggie haar kleurpotloden pakt. Ze tekent met het  puntje van haar tong uit haar mond een prachtige rode roos. Ze is er best lang mee bezig maar de juf zegt er niets van als ze langsloopt. ‘Ik vind hem echt heel mooi’ zegt Molly terwijl ze naar de rekenkast loopt. Meggie kijkt haar glunderend aan. ‘Ja hè. Deze roos komt  in mijn buik. Op de plek van mijn pijn.' ‘Maar waar is je pijn dan?' ‘Die heb ik samen met de juf weggegooid. Daarna heb ik het plekje gepoetst en nu kan deze roos er dus in.’ Molly vindt het best een beetje raar. Maar ach, wat maakt dat uit. Als het Meggie maar helpt.

‘Goedemorgen juf Jet!’ ‘Goedemorgen Molly.' ‘Is Meg al in de klas?’ “Nou kijk maar even, dan zie je het vanzelf.’ Meggie zit op haar plekje naar haar tekening te kijken. Op het bureau van de juf staat een vaasje met rozen. Zelfgemaakt. Die kunnen maar van één iemand zijn.

begin bij jezelf

illustratie: http://www.nieuwwij.nl/

Toegegeven, ik hou me weinig bezig met politiek. Natuurlijk ga ik stemmen en weet ik in grote lijnen waar partijen voor staan. Maar bij lijsttrekkersdebatten zap ik door. Er komt stiekem toch genoeg voorbij om te beoordelen dat dat niet aan mij besteed is.

Als mensen een discussie met elkaar hebben, kan ik bijna niet anders dan mijn hoe-communiceer-je-met-elkaar-oren opzetten en let ik erop of iedere spreker het bij zichzelf houdt door te benoemen wat

• hij waarneemt
• dat met hem doet, waar het hem raakt
• hij nodig heeft
• hij kan bieden

Ik hoor volwassenen elkaar beschuldigen van allerlei zaken, ik zie dat ze met vingers naar elkaar wijzen. Ik raak er mistroostig van. Zijn dit nou de bestuurders van ons land, onze rolmodellen? Ik zou graag zien dat de mensen die ons land besturen zichzelf als rolmodellen presenteren, ook in de communicatie met elkaar. Dat ze het in discussies of debatten bij zichzelf houden. Elkaar uit laten spreken en op elkaars vragen reageren. Dat ze de inhoud van hun verkiezingsprogramma's, hun plannen aan ons laten horen.

Wat kan ik bijdragen? Nou, ja, ehh.. Ik kan ervoor zorgen dat de kinderen bij mij in de klas en de praktijk de communicatie-vaardigheden kennen. Ik kan ze het goede voorbeeld geven in de hoop dat ze mij volgen. En misschien komt het dan toch alemaal nog best goed. Toch in ieder geval over een jaartje of twintig, dertig... Maar dat is toch alvast een stap in de goede richting! Doe je mee? Met je kinderen thuis of in de klas?