grenzen zoeken

Vorige week in de klas: Ik was er weer ingevallen, mijn zelfgegraven loslaat-kuil. Wat ik wilde was de kinderen vrijer laten en van binnenuit motiveren. Wat ik bereikte was blijheid en kinderen die enorme zin in werken hadden. Mooi! Maar ook: CHAOS.

Vallen in de loslaat-kuil: 'Help! Waar ben ik aan begonnen? Komt dit ooit nog goed?' Ook in de praktijk maken ouders dit minstens één keer per traject mee. Als je dit herkent: Ja, het komt goed. Je bent er bijna zelfs!

Zo'n belangrijk concept in de opvoeding: loslaten. Het klinkt best makkelijk. Toch? Gewoon laten gaan, je handen er vanaf houden. Veel simpeler kan het niet, zou je zo denken. Valt dat even tegen! Rara, hoe kan dat? Wat is dat toch? Een collega liet me even van een afstand naar de situatie kijken en daar zag ik het. De oplossing lag gewoon in mij!

Stel dat je een kind bent dat altijd stevig vastgehouden werd. Op een dag word je losgelaten. Je wordt  wakker in een vreemde wereld. Wat gebeurt hier allemaal? Ineens wordt iets heel anders van je verwacht! Maar wat? En hoe ver kun je gaan? Hoe kun je daar nou achter komen? Door grenzen te zoeken natuurlijk! Kinderen willen voelen, ervaren, beleven. Dus zoeken ze grenzen met hun gedrag. Dan merken ze snel genoeg wat de bedoeling is.

De oplossing ligt in het duidelijk aangeven van je grenzen. Laat het ze dus ook voelen, ervaren, beleven. Want zo kun je kinderen wezenlijk bereiken. En kom je heel dicht bij elkaar. Dat willen we toch allemaal?

Stadsstenen Bergen op Zoom

Ben jij ook zo gek op verhalen? Dan weet ik waar je zijn moet! In Bergen op Zoom worden dit jaar veel verhalen verteld. En weet je door wie? Door de Stadsstenen, zij zitten al 800 jaar in de BM-ers (Bergse Monumenten) en hebben dus alles meegemaakt wat hier gebeurd is.

Dit jaar wordt precies acht eeuwen lang geleefd, gebouwd, gevochten en gefeest in Bergen op Zoom. Dat vonden ze wel een feestje waard hier. Daarom kun je nu het bijzondere verleden van Bergen op Zoom beleven. Via Facebook en Twitter maak je alle avonturen mee. Of kijk even op de site van het feest. Ik hoop op veel mooie en sterke verhalen!

van Monster naar Mooister

dit Monster is gemaakt op de Krasdag

Oeh, dit wordt spannend; je mag je eigen Monster bedenken! Ik ben benieuwd zeg, hoe ziet hij eruit? Welke kleuren heeft hij? Vertel eens over zijn benen en zijn armen en handen. Het is jouw Monster. Jij bent de baas over hem, hij zal je niets doen. Durf je hem recht in de ogen te kijken? Wat zie je in zijn ogen? Hoe voelt Monster zich? Hoe zie je dat? Kun je het ook ergens anders aan merken, aan zijn geluid ofzo? Of aan zijn geur?

Wat zou je tegen Monster kunnen zeggen om hem zich beter te laten voelen? Het zal hem vast helpen! Hoe merk je dat hij zich beter voelt? Kun je het zien, horen of ruiken? Maak dat maar sterker. Hij voelt zich beter en beter! Zie je? Maak er maar een Mooi Monster van, hij wordt een Mooister. Merk je hoe goed jij dat kunt? Wow, je hebt je eigen Mooister geschapen!


Iedere week een weekkwebbel; luchtig kletsen met een beetje diepgang over waar je van baalt, wat je hebt meegemaakt, waar je van droomt of wat je bezighoudt. Meer weekkwebbels kun je vinden als je op het label 'weekkwebbel' bovenaan de pagina klikt.

vensterglas-ademspelsprankel

Zit jij wel eens voor het vensterglas, je onnoemlijk te vervelen? Dan heb je vast wel zin om te gaan 'ademspelen'.

Heb je het al gehoord? Het wordt weer lekker koud buiten! Dat is perfect weer voor deze raam-ademspel. Ga voor een koud raam staan. Sluit je ogen. Adem in door je neus. Volg je adem aandachtig. Waar gaat je adem naartoe? Welke kleur is het? Maak je buik vol met adem. Ontspan je zo goed als je kunt. Open je mond en adem langzaam en gelijkmatig uit tegen het vensterglas. Wasemen heet dat. Tot er helemaal geen adem meer in je buik zit. Doe het nog eens, alle adem eruit. Todat je een groot stuk beslagen glas voor je ziet. Daar kun je mooi een lieve boodschap of tekening achterlaten. Voor wie is de boodschap of tekening bedoeld? En -floep-, daar is weer een sprankel!

Meer informatie en ideetjes over ademspel vind je hier.

krassen

Hier een kras en daar een kras.

Als je later nog eens terug kijkt

zie je precies wie jij toen was.

Hoeveel kinderen zijn er wel niet die vinden dat ze niet goed kunnen tekenen? Ik heb hier de oplossing: ga lekker met ze krassen! Ja, ook met grote kinderen kun je dat gewoon doen. Gisteren heb ik zelf op een cursusdag van Zinvol Tekenen beleefd hoeveel plezier dat op kan leveren.

Kleine kinderen, die beginnen met tekenen, laten zich verrassen door de kleuren en lijnen die ze met potlood of krijt kunnen maken. Ze verwonderen zich over de sporen die zij op papier nalaten. Tekeningen hoeven niet persé iets voor te stellen of ergens op de lijken. Geniet gewoon van het lijnenspel. Door opmerkingen als 'Jij bent lekker bezig!' of  'Dat zijn veel krullen' kun je een kind in het abstracte houden en vanuit zijn lijf laten tekenen. Zo voelt hij ook beter hoe het is om zich te concentreren, ontladen, bij zichzelf te blijven en zich te uiten.

Krasspelletjes helpen kinderen bij het durven ontdekken en experimenteren, zich te laten verrassen,  vrijheid van geest ontwikkelen en plezier ervaren. Het leuke is dat wat een kind op papier geleerd heeft, later toe gaat passen in het echte leven.

Wat het krassen nog fijner maakt is een stel goede potloden van Lyra of Stockmar of bijenwaskrijt. Toegegeven, ze zijn een stuk duurder maar gaan heel lang mee doordat ze bijna niet breken. En ze liggen zo heerlijk in de hand!

Dus ga met je kinderen thuis of in de klas maar eens lekker wat papier krassen om cadeautjes in te pakken, slingers of een verjaardagskroon mee te maken. Als je let op hoe hard er op het potlood wordt gedrukt, hoe vol het papier is, kleurgebruik kun je al heel veel van het kind zien! En als je let op de mimiek en de lichaamstaal onder het krassen, wordt je nog veel meer duidelijk

lang geleden

Lang geleden, in een land hier ver vandaan, leefde jij eens in een sprookje. Vertel eens, welk sprookjesfiguur was jij? En wie speelde er nog meer in jouw sprookje? Als welk figuur dan? Is het een zelfverzonnen sprookje of bestaat het sprookje al? Wat gebeurde er in jouw sprookje? Wie is je helper en hoe word je geholpen?Jij mag het helemaal zelf bepalen! Waar speelt het sprookje zich af, en wanneer? Zou je graag willen dat dat echt was of vind jij je leven het mooiste sprookje?

Iedere week een weekkwebbel; luchtig kletsen met een beetje diepgang over waar je van baalt, wat je hebt meegemaakt, waar je van droomt of wat je bezighoudt. Meer weekkwebbels kun je vinden als je op het label 'weekkwebbel' bovenaan de pagina klikt.

heal the pain

Weer eens een muziek-parade berichtje. Moeilijk kiezen, tussen al die mooie nummers die op mijn nog-over-te-bloggen lijstje staan! Deze is het geworden, omdat ik de boodschap in het begin van het nummer zo allesomvattend vind. Dat, samen met de toon die George Michael aanslaat en de sfeer in het nummer, maakte dat ik een paar keer met tranen in mijn ogen naar dit nummer heb zitten luisteren. 

Be good to yourself

'cause nobody else

has the power to make you happy.

Zorg goed voor jezelf, 

want alleen jij hebt de kracht 

om iets moois van je leven te maken. 

Zóó Ekkomi!

Democratische School *

foto: Sudbury Valley School

Een Democratische School, ik wist lange tijd niet wat ik daar nou van vond... Op een Democratische School mogen kinderen echt he-le-maal zelf weten wat ze doen. Dus geen leerkracht die prikkelt of stuurt, nee: de ultieme vrijheid. Ik smulde van het respect voor de kinderen dat hieruit bleek! Maar ik had ook twijfels. Want wie houdt de leerlijn in de gaten? En wat als een kind het vertikt om te rekenen? Nou? Wat dan...?

Op een dag zag ik in de krant een aankondiging van een informatie-avond: in Tholen zou een Democratische School gestart worden. Daar moest ik bij zijn! Wat ik daar hoorde heeft me geraakt, verrast en aan het denken gezet; een stevige en vooral eerlijke vertelling over hun visie.

Als inleiding de vraag: 'Waarom laten we een kind naar school gaan?' Alles overziend was het antwoord: om hem voor te bereiden op de maatschappij. En hoe doen we dat het best? Volgens de oprichters van die school door een kind verantwoordelijkheid te geven voor zijn eigen leven. Om dat te voelen heeft hij eerst zijn vrijheid nodig. Want dat is een goede motivator om uit eigen beweging te gaan zoeken naar wat hij zelf leuk of interessant vindt. Op dat principe is het onderwijs van de Democratische School gebouwd.

Ik kan er wel in meegaan; wanneer een kind zich echt-echt-echt verantwoordelijk voelt voor zichzelf en het vermogen om zelf iets te leren heeft ontwikkeld, dan kan het geen kwaad dat hij cognitief misschien wat hiaten heeft. Die werkt hij weg, zodra hij weet waar hij het voor nodig heeft. En, ja, eerlijk is eerlijk, als we vanuit een eigen motivatie leren, hebben we het toch zo geleerd?  Bij volwassenen werkt het toch ook op die manier?

Die avond werd ik het meest geraakt door de ouders die geloven in hun kind, durven te vertrouwen en los durven te laten. Wat een moed! Een prachtig gedachte die ik met me mee de toekomst in neem. De grondgedachte van de Democratische School neem ik mee mijn Montessori-klas in. Want nee, nog geen carrierre-switch voor mij. Van een afstandje volg ik vol bewondering de MerKaBa Sudbury School in Tholen. Volg je mee? Ze starten 28 februari!

* Na het plaatsen van dit bericht werd mij duidelijk gemaakt dat de titel eigenlijk niet klopt. De MerKaBa school in Tholen wordt namelijk een echte Sudbury School. De Democratische Scholen in Nederland zijn gebaseerd op het Sudbury onderwijs, maar hebben maar hebben hun programma gewijzigd. Zie http://www.sudbury.nl of http://www.democratischescholen.nl

robot-walk

Uit het boek 'Tussen tandenpoetsen en slapengaan' bewerkte ik de volgende kinderyoga oefening.

Stel je maar eens voor dat jij een grote, sterke, lieve ijzeren een robot bent. Span alle spieren in je lijf en loop rond als de sterke, ijzeren, lieve robot. Hoe doet de robot? Beweeg zoals een robot beweegt. Let op je benen en je armen. Hoe loop je? Let op je hoofd. Hoe kijk je rond? Hoe ademt de robot? Adem in en adem uit. Zie je hoe je robotbuik groter wordt als je inademt? Zie je hoe je robotbuik kleiner wordt als je uitademt? En welke geluiden maakt de robot?  Laat ze maar horen!

Oh-ooh, daar komt een regenbui! Je vingers zijn de regen en die maken je helemaal nat. Eerst je armen. Dan je benen aan de voorkant en de achterkant. En je buik en je rug. Daarna je hoofd. Huh, ineens staat de robot stil. Hij kan niet voor of achteruit. Hij staat met twee benen naast elkaar op de grond. Wat gebeurt er? De ijzeren robot kan niet tegen de regen. Je gaat ervan van roesten! Roest maakt je schroefjes en moertjes stram en stijf.

Een beetje smeerolie kan helpen om jou weer soepel te maken. Geef al je scharniertjes een drupje olie. Draai ze vijf keer linksom en vijf keer rechtsom. Wiebel met je tenen. Draai met je voeten. Omstebeurt hè, anders val je om. Draai met je onderbeen. Draai met je heupen. Wapper met je vingers. Draai met je vingers en wapper met je handen. Draai met je onderarmen. Sla je onderarmen uit. Draai met je schouders. Van voor naar achter en van achter naar voor. Til je schouders naar je oren en laat ze weer vallen. Buig je hoofd naar voor en naar achter. kijk voorzichtig over je linkerschouder en over je rechterschouder.

Nu is de robot gesmeerd en kan hij weer lopen.Als een soepele, doorgesmeerde robot. Dat voelt goed hè? Oja, weet je wat ook goed voelt? Cadeautjes weggeven! De winnaars van de give-away staan sinds gisteren op de facebookpagina.

weekkwebbel robot

Iedere week een weekkwebbel; luchtig kletsen met een beetje diepgang over waar je van baalt, wat je hebt meegemaakt, waar je van droomt of wat je bezighoudt. Meer weekkwebbels kun je vinden als je op het label 'weekkwebbel' bovenaan de pagina klikt.

Een robot is een machine, die klusjes uit kan voeren. Zou jij een robot willen hebben? Wat zou je de robot willen laten doen? Eerder de moeilijke korte klusjes of juist de makkelijke lange klussen? En mag de robot ook zelf denken of moet hij alleen maar naar jou luisteren? Is er iets wat jij wel heel veel zou willen doen, waarvoor jij een robot zou willen zijn? Zou je een robot als vriendje of vriendinnetje willen? Of als huisdier? Ken je iemand die je een robot toewenst om bepaalde klusjes te doen? Wie dan, en wat voor robot zou dat dan zijn? En hoe zou jij die persoon kunnen helpen?

Heb je trouwens al meegedaan met de give-away van het vorig bericht? Het kan nog tot woensdag!

fietssprankel-give-away

Ga je mee sprankelen met je kind? Want wie een sprankel uitlokt, maakt extra endorfine aan. En dat activeert dan weer het beloningscentrum in je brein. Hup, sprankelen dus!

Deze sprankel is voor de fietsers. Met een lief kaartje aan zijn stuur, en daardoor een glansje in zijn hart, zal de fietser zichzelf nog net iets sterker een weg banen door de regenbuien en windstoten. Dat kan hij in deze barre tijden vast goed gebruiken. Krabbel wat liefs op een briefje, in beeld of in woord en hang het aan iemands fiets. Ga dan stiekem  om een hoekje wachten tot de fietser terug komt. Een soort belletje trekken, maar dan anders.

Omdat ik je graag met je kind aan aan het sprankelen wil zetten, geef ik het sprankelpakketje weg: 8 beeldige kaartjes, kant en klaar geleverd met touwtjes. Je hoeft ze alleen nog te bekrabbelen. Dit sprankelpakketje verloot ik onder Vrienden Van Ekkomi op facebook. Klik hiernaast op de vind-ik-leuk-knop en je dingt vanzelf mee naar de prijs. Een tweede sprankelpakketje verloot ik onder wie al Vriend Van Ekkomi is. Laat dan op facebook weten dat je meedoet met de give-away. 

Op woensdag 11 januari laat ik op dit blog weten wie er gewonnen heeft. Kom dan dus even kijken of jij erbij zit, want dan heb ik je gegevens nodig. Dan kan ik je het sprankelpakketje snel opsturen, zodat je lekker aan de slag kunt.  


Oja, trouwens, kwam de tegeltjeswijsheid-sprankel opgroeien in verbondenheid jou ook al zo bekend voor..? 

crash - botsingen tussen mensen

Hoogste tijd voor weer eens een filmfestivalbericht! Ik vond in mijn hoofd deze film uit 2005 terug. Het lijkt een commerciële blockbuster, met sterren als Sandra Bullock en Matt Dillon, maar het is een waar juweeltje!  

Ze hadden me al bij deze quote: 'It's the sense of touch. In any real city, you walk, you know? You brush past people, people bump into you. In L.A., nobody touches you. We're always behind this metal and glass. I think we miss that touch so much, that we crash into each other, just so we can feel something.'

Wie wanhopig op zoek is naar aanraking, lokt soms juist botsingen uit. Gewoon om maar iets te voelen. Dat is waar Crash over gaat: botsingen tussen mensen. Soms letterlijk, soms meer verbloemd en symbolisch. Deze mozaïekfilm brengt je bij je eigen vooroordelen. Diegene die je een paar minuten geleden nog zo zag worstelen met zichzelf, vecht zich er later met een verschrikkelijke actie uit.

Volgens Jean Renoir (Franse filmregisseur, 1894) bestaat de tragedie van het leven uit het feit dat iedereen zijn redenen heeft. Ik geloof juist dat het de kunst van het leven is te zoeken naar achterliggende redenen. Achter ieder gedraag schuilt een intentie. Hoe stom of onduidelijk je die misschien ook vindt. De behoefte achter iemands gedrag begrijpen, maakt dat je stukken milder oordeelt. Zodat goed en kwaad haast ophouden te bestaan. Deze film heeft mij geholpen dat in te zien. En door het Hollywoodsausje is het ook nog eens gewoon lekker om naar te kijken.

weekkwebbel 2013

Het is zover! Ik hoop dat jullie het nieuwe jaar allemaal vol dromen zijn begonnen. Wie weet kan de weekkwebbel wat helpen om het concreter te maken. De cijfers van het nieuwe jaar zijn de inspiratie van de weekkwebbel van deze week. Welke 2 dingen hoop je dit jaar te beleven? Wat wil je 0 keer meer meemaken? Wat staat op nummer 1 om dit jaar te leren? Waar had je er vorig jaar 2 van en wil je er dit jaar 3 van?